Lieve allemaal,
Zondagmorgen om 10.25 uur is Jip geboren. Omdat hij een moeilijke start en de verloskundige complicaties vermoedde is het UMCG gebeld voor een ambulance. Na ruim 5 minuten een ambulance en traumaheli voor de deur en binnen een uur lag Jip in UMCG. Na het toedienen
Min of meer in shock ben ik achter de ambulance aangereden en trof mijn stoere kerel aan op afdeling L1 waar ze inmiddels de eerste onderzoeken waren gestart. Verloskundige Christel bracht niet veel later Gwen naar het ziekenhuis.
In het eerste gesprek met de dienstdoende kinderarts bleek al snel dat de medici uitgingen van meerdere afwijkingen. In hoog tempo zijn diverse specialisten aan zijn bed geweest.
Ik heb in de loop van de middag Stijn en Binc opgehaald om hun langverwachte broer te bewonderen. Supervrolijk en blij dat baby eindelijk uit mama's buik is stapten ze door het hun welbekende ziekenhuis. Stijn noemt zijn broer inmiddels Jip kip en Binc vond de na 5 minuten dat hij genoeg witte jassen en slangen had gezien.
Avonds ben ik samen met Gwen naar Jip gegaan. Een tweede cardioloog was bezig met een echo van Jip's hart. Toen hij klaar was draaide hij er niet omheen en gaf aan een hartafwijking bij Jip te hebben geconstateerd. Hoewel we wisten dat het met Jip niet goed ging kwam deze klap erg hard aan. Hij gaf wel aan dat deze afwijking wel te behandelen was maar of dat mogelijk is in combinatie met nog andere afwijkingen kon hij op dit moment niet zeggen. Boosheid, teleurstellingen en heel veel tranen.
Gwen heeft Jip nog wel lekker op schoot gehad en heeft lekker met Jip kunnen knuffelen.
Vanochtend (maandag) de jongens naar school gebracht, geboortekaarten geregeld(bedankt Pim) en spullen voor Gwen opgehaald. Ik ben vandaag met een slecht gevoel naar bed gegaan en opgestaan en dit bleek te kloppen toen ik bij Jip (inmiddels verhuist naar neonatologie) en Gwen aankwam. De dienstdoende neonatologe wou graag een gesprek met ons. De klinisch geneticus was deze ochtend langs geweest en Jip van top tot teen onderzocht en bloed afgenomen. De neotoloog geeft aan dat op basis van de eerste bevindingen uit gegaan moet worden van een syndroom met een afwijking van chromosoom 13. Kort maar krachtig verteld ze ons dat kinderen met deze afwijking dit niet overleven.
Ik weet eigenlijk niet meer wat ik nu moet schrijven, Gwen en ik zitten in een soort emotionele achtbaan waar geen eind aan lijkt te komen. Waarom wij? hoe kan dit? Hoe lang leeft Jip nog?
en nog veel meer vragen en tranen heel veel tranen.
Onze Jip, onze grote sterke mooie Jip, zo welkom, zal niet lang deel uitmaken van ons gezin. Wij gaan er alles aan doen om zo lang mogelijk van hem te genieten en hem een zo mooi mogelijk leven te geven.
Liefs Johan