Lieve allemaal,
Zondagmorgen om 10.25 uur is Jip geboren. Omdat hij een moeilijke start en de verloskundige complicaties vermoedde is het UMCG gebeld voor een ambulance. Na ruim 5 minuten een ambulance en traumaheli voor de deur en binnen een uur lag Jip in UMCG. Na het toedienen
Min of meer in shock ben ik achter de ambulance aangereden en trof mijn stoere kerel aan op afdeling L1 waar ze inmiddels de eerste onderzoeken waren gestart. Verloskundige Christel bracht niet veel later Gwen naar het ziekenhuis.
In het eerste gesprek met de dienstdoende kinderarts bleek al snel dat de medici uitgingen van meerdere afwijkingen. In hoog tempo zijn diverse specialisten aan zijn bed geweest.
Ik heb in de loop van de middag Stijn en Binc opgehaald om hun langverwachte broer te bewonderen. Supervrolijk en blij dat baby eindelijk uit mama's buik is stapten ze door het hun welbekende ziekenhuis. Stijn noemt zijn broer inmiddels Jip kip en Binc vond de na 5 minuten dat hij genoeg witte jassen en slangen had gezien.
Avonds ben ik samen met Gwen naar Jip gegaan. Een tweede cardioloog was bezig met een echo van Jip's hart. Toen hij klaar was draaide hij er niet omheen en gaf aan een hartafwijking bij Jip te hebben geconstateerd. Hoewel we wisten dat het met Jip niet goed ging kwam deze klap erg hard aan. Hij gaf wel aan dat deze afwijking wel te behandelen was maar of dat mogelijk is in combinatie met nog andere afwijkingen kon hij op dit moment niet zeggen. Boosheid, teleurstellingen en heel veel tranen.
Gwen heeft Jip nog wel lekker op schoot gehad en heeft lekker met Jip kunnen knuffelen.
Vanochtend (maandag) de jongens naar school gebracht, geboortekaarten geregeld(bedankt Pim) en spullen voor Gwen opgehaald. Ik ben vandaag met een slecht gevoel naar bed gegaan en opgestaan en dit bleek te kloppen toen ik bij Jip (inmiddels verhuist naar neonatologie) en Gwen aankwam. De dienstdoende neonatologe wou graag een gesprek met ons. De klinisch geneticus was deze ochtend langs geweest en Jip van top tot teen onderzocht en bloed afgenomen. De neotoloog geeft aan dat op basis van de eerste bevindingen uit gegaan moet worden van een syndroom met een afwijking van chromosoom 13. Kort maar krachtig verteld ze ons dat kinderen met deze afwijking dit niet overleven.
Ik weet eigenlijk niet meer wat ik nu moet schrijven, Gwen en ik zitten in een soort emotionele achtbaan waar geen eind aan lijkt te komen. Waarom wij? hoe kan dit? Hoe lang leeft Jip nog?
en nog veel meer vragen en tranen heel veel tranen.
Onze Jip, onze grote sterke mooie Jip, zo welkom, zal niet lang deel uitmaken van ons gezin. Wij gaan er alles aan doen om zo lang mogelijk van hem te genieten en hem een zo mooi mogelijk leven te geven.
Liefs Johan
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Dag lieve vrienden,
Maandagmorgen 12 oktober 2009, 20.30 uur.
Hoewel normaal maandag mijn werkdag is zit ik, Marloes, een dagje thuis, want Aniek is ziek. Lastig want nu kan ik niet naar het werk, maar om misschien thuis iets te kunnen doen voor het werk,
open ik niets vermoedend de mail. Tussen alle andere mail valt mijn oog meteen op de mail van Johan. Jip is geboren!
Hé dat is leuk nieuws. Maar al snel slaat de blijdschap om als ik de mail open.
Met spoed naar het ziekenhuis, 6 vingers, hartafwijking en onderzoek naar mogelijke verder afwijkingen.
Het voelt alsof jullie weer de volle laag krijgen!!!
Ik gunde jullie het zo dat jullie na alles wat jullie al met Binc hebben meegemaakt, nu weer konden gaan genieten van jullie 3e wondertje. Maar niets is minder waar.
Natuurlijk was het al even slikken toen bekend werd dat jullie 3e zoon, geboren zou worden met een dubbele schisis.
Maar met dat nieuws zijn jullie ook weer heel sterk om gegaan. Ook zeg ik, want bij Binc waren jullie ook al zo sterk.
Voor nu hoop ik dat jullie en zeker ook Jip wéér zo sterk zullen zijn zodat jullie je ook weer door deze storm heen slaan!
Als iemand het kan zijn jullie het wel. Hierbij wensen wij jullie heel héééél veel sterkte!
Liefs Reinier, Marloes, Jorik en Aniek
PS: Ik besef maar weer eens dat kinderen echt wondertjes zijn. En dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Waarom besef je dat vaak pas als je slecht nieuws hebt gehad?
Vandaag ben ik er voor Aniek! En dat werk... dat kan echt wel even wachten.
Een hele dikke knuffel van Aniek voor Jip!!!
Verdoofd, machteloos en vol ongeloof. Waarom?
hier zijn geen woorden voor. Lieve schatten, we denken aan jullie en zijn er voor jullie!!!
Liefs, Pim, Wendy, Lieke, Nienke en Sophie
Lieve Johan en Gwen, Wij denken aan jullie en zullen er voor jullie zijn! Heel veel sterkte!
Een betere tekst kan ik op dit moment niet bedenken....Wat een verdriet en opnieuw bij jullie...ik kan het niet begrijpen.
Liefs en een dikke kus Mark en Kim
Een wonder voor een wonder( geboorte van jullie binc)is wat wij jullie Gwen en Johan wensen , zo dat de voorspelling van de medici te niet doet, en jullie snel jullie Binc in jullie midden kunnen hebben.
Sterkte !!!!!.
Het beste toegewenst.
Teresita, David en Naomi
Lieve Johan, Gwen, Stijn en Binc.
We denken aan jullie en heel veel sterkte in deze donkere periode.
Liefs
Nico & Wil
Lieve Gwen, Johan, Stijn en Binc.
vol ongeloof lees ik jou blog Johan. Dat dit jullie moet overkomen na alles wat jullie al meegemaakt hebben.
Wij wensen jullie heel veel sterkte in deze tijd.
Geniet van Jip zijn kleine dingetjes zolang hij nog in jullie midden is.
liefs Anneloes en Annemieke
lieve mensen,
Gelukkig dat jullie Jip mee naar huis mogen nemen. Dan heeft Jip ook rust.
Wat een moeilijke tijd.
We denken aan jullie.
Heel veel liefs,
Babs en Redmar.
Een reactie posten